Jarenlang woonde Cato (34) in een beschermende woonvorm. En nu voor het eerst op haarzelf. Het was wel even wennen in het begin. “Maar het gaat beter dan gedacht. Ik kookte ook in de woongroep al voor mezelf, want ik eet vegetarisch; ik hou van curries en risotto. Wat ik moeilijk vind is contact met instanties, online bankieren, zelf iets regelen bij een winkel. Soms vind ik het eng om de straat op te gaan. Omdat ik nu alleen woon, kan ik mijn eigen ritme kan bepalen. ’s Ochtends rust ik, om te zorgen dat ik ’s middags niet te moe ben.”
Vrijwilligerswerk in de buurt
“Ik heb autisme en OCD, een dwangstoornis, en heb veel baat bij duidelijkheid en regelmaat. Betaald werk lukt niet, dan is de druk te hoog. Wel werk ik vier middagen in de week vrijwillig bij een bibliotheek. In een klein team, heel gezellig, ik ben goed in ordenen.”
Rustige stapjes
Haar vaste begeleidster van de woongroep komt elke week, voor hulp en advies. “Ze kent me sinds 2013. En weet hoe ze op me moet reageren, ook als ik in paniek raak. Het is heel fijn dat ze praktisch is; en ze kan me net even een zetje geven.” Cato maakt een aantal uur per week gebruik van de groepsbegeleiding in een beschermende woonvorm in de buurt. Ook kan ze als het nodig is terugvallen op de 24-uurs beschikbaarheids- en bereikbaarheidsdienst. Dit geeft haar een veilig gevoel.
andere interessante ervaringsverhalen
Marco over leven op straat en werken als vrijwilliger in de NuNN
Hans over zijn burn-out, herstel en honger naar nieuwe dingen
Wil jij ook onze ondersteuning?
Kijk dan op de aanmeldpagina welke stappen je kan zetten.
Of neem contact met ons op als je vragen hebt.
Bijvoorbeeld over onze begeleiding naar herstel.
